دشنام به پیامبر (ص) از شنیع‌ترین جرمها و زشت‌ترین کارهاست و هر کس ذره‌ای عقل داشته باشد به پیامبران الهی دشنام نمی‌دهد و تنها شخصی که از عقل محروم است و هرگز انتظار خوبی و خیر از او نمی‌رود به پیامبر دشنام می‌دهد.
اسلام به عنوان آخرین دین آسمانی و ابراهیمی در میان دیگر ادیان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است به طوری که این دین کاملترین از جهات شرعی و معنوی است. در شریعت دین اسلام جایگاه ویژه‌ای برای مجازات خاطیان در نظر گرفته شده است که این مجازاتها دلایل دینی، عقلی و عرفی را به همراه دارد. یکی از این مجازاتها توهین به پیامبر اسلام(ص) است.
اهانت به پیامبر و دشنام به رسول الله به حکم عقل از جهات مختلف محکوم است. دلایل عقلی متنوعی برای نکوهش و زشتی سب نبی و ضرورت مبارزه با ساب النبی اقامه شده است. همچنین علاوه بر کتاب و سنت و اجماع که با هر سه مجازات قتل ساب البنی ثابت می‌شود عقل نیز ضرورت کیفر توهین به نبی را تأیید می‌کند. همانطور که دلایل فقهی مجازات سنگین ساب النبی را نشان می دهد دلایل عقلی نیز بر لزوم مبارزه با دشنام به نبی تأکید می‌نماید.
در واقع شرع و عقل هماهنگ با هم متشرعان و خردمندان را به مبارزه با اهانت به پیامبر فرا می‌خوانند. البته در متن نصوص قرآنی و حدیثی استدلال عقلی وجود دارد و زشتی جرم ساب النبی با براهین ودلایل عقلی تبیین گردیده است. از طرفی اهانت سب و دشنام به نبی از ابعاد و جهات متعدد غیرعقلانی است و از راههای متعدد به حکم عقل سلیم زشت و محکوم است. دشنام از عقل بر نمی‌خیزد و در زمان دشنام خردورزی و اندیشه تعطیل و چراغ عقل خاموش است.
از سوی دیگر همین عقل است که انسانها را به مبارزه با اهانت و سب بر برمی‌انگیزاند و به کیفر دادن و مجازات آنان فرا می‌خواند. به طوری کلی فحش و دشنام به انبیا باعقل تضاد دارد از این روست که اسلام پیروان پیامبر را از دشنام به خدایان دروغین و معبودهای باطل مشرکان و شخصیتهای مقدس کفار نیز باز داشته است. بنابراین دشنام به پیامبر از شنیعترین جرمها و زشت‌ترین کارهاست و هر کس ذره ای عقل داشته باشد به پیامبران الهی دشنام نمی‌دهد و تنها شخصی که از عقل محروم است و هرگز انتظار خوبی و خیر از او نمی‌رود به پیامبر دشنام میدهد پس مرگ چنین فردی بهتر از حیاست اوست.
دشنام به پیامبر اسلام(ص) دشنام به پیروان ایشان است و موجبات رنجش آزار و اذیت قریب به دو میلیارد مسلمان را فراهم می‌نماید. بی‌احترامی به رأی و عقیده نزدیک به یک سوم از جمعیت روی کره زمین است. ساب النبی احساسات تمام ایمان آورندگان به ایشان را جریحه دار می‌کند و نوعی رویارویی و نبرد با عموم مسلمانان است و با احترام به عقیده انسانها تضاد دارد.
از آنجایی که خردمندان با دلیل عقلی به رسول الله(ص) ایمان می‌ آورند اهانت به رسول اعظم(ص) اهانت به عقل و اندیشه است. اسلام ایمان تقلیدی به پیامبر را نمی‌پذیرد و همگان را به ایمان بر اساس تعقل تفکر و قدرت استدلال و منطق فرا می‌خواند. از این رو در اصول دین یقین لازم است ? آزادی توهین به پیامبر خیانت به بشریت و آزادی در اهانت به اعتقادات و ارزشهای عقلانی میلیونها انسان است. هیچ انسان عاقلی چنین چیزی را نمی‌پسندد.