احمدی نژاد در آخرین مطلب وبلاگ شخصی‌اش عنوان داشته است: تغییراتی که در هیئت دولت صورت می گیرد در راستای نوآوری است. ما یک گروه منسجم هستیم که به اقتضای ‏موقعیت وشرایط، انعطاف و تغییرات لازم را در خود به وجود می آوریم و هیچ یک به مسئولیتهای خود به ‏عنوان یک امتیاز یا سر قفلی نگاه نمی کنیم.

‏ محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران در مطلب جدیدی که در وبلاگ شخصی خود تحت عنوان «نوآوری: موانع و راهکارها» نگاشته، آورده است: مایلم نخستین یادداشت امسال را به مقوله نوآوری به منزله تابلوی راهنمای سال جدید و بحث پیرامون برخی ‏ملزومات ونیز موانع نوآوری در ایران امروز اختصاص دهم و به مسئولیت ها ومشکلات دولت در این باب ‏اشاره کنم. ‏
به عنوان مسئول دولت خود را در دو سطح نسبت به مقوله نو آوری مسئول می بینم: ‏
اول، زمینه سازی، حمایت ورفع موانع اداری موجود در برابر استعدادها و نو آوری های مردمی در عرصه های ‏علمی، اقتصادی، فرهنگی و... است. در این خصوص، همه نخبگان را به مشارکت و مشورت می طلبم و دولت ‏را در عالی ترین سطح برای اصلاحات انقلابی وانعطاف در روشها بسیج خواهم کرد. البته به خوبی می دانم که ‏این کار آسانی نیست و باید برای رفع بسیاری از رسوبات و موانع سخت افزاری و نرم افزاری که عادت به ‏کهنگی و محافظه کاری را در بسیاری نهادهای حکومت، به وجود آورده چاره ای اندیشید. اما همه سعی خود ‏را در این خصوص خواهم کرد و از همه صاحبنظران می خواهم که دولت را در این زمینه با پیشنهادات خود ‏یاری دهند تا به امید خدا تغییراتی موثر در حد توان و امکانات دولت تا پایان سال87 ایجاد شود. ‏
اما سطح دوم، برنامه های ایجابی خود دولت و روشهای نوآورانه آن در حل مشکلات کشور است. جهش های ‏نو گرایانه در مدیریت، نیاز به "شجاعت وحکمت" درکنار یکدیگر دارد. دراینجا می خواهم بر عنصرشجاعت ‏وجرات در تحقق نوآوری، تاکید کنم زیرا یکی از موانع جدی در برابر شکوفایی ملی وتاریخی ایران حتی در ‏سطح نخبگان، ترس از"نوآوری" است که امروز نیز عامل مقاومت در برابر "تغییرات" شده است و اگر فکری ‏به حال آن نکنیم شکوفایی تمدنی وتاریخی ایران جدید، بازهم به تاخیر افتاده ونوآوری های فردی وپراکنده، ‏تبدیل به یک"جنبش نوآوری" در سطح ملی نخواهد گردید. ‏
از بازی با کلمات و فریب افکار عمومی بیزارم و به واقعیات زندگی مردم، بیش از تصورات خیالی از پشت ‏درهای بسته، توجه دارم و خود را در برابر مشکلات واقعی مردم مسئول می دانم. از این رو همراهی با توده ‏های واقعی مردم را به عضویت در حلقه های خاص با دغدغه های خاص ترجیح می دهم.‏
اینجانب در راستای تحقق وعده های انتخاباتی، موظف بودم که دست به نوآوری های جدی و اصلاحات ‏اساسی در مسائل مهم و گوناگون کشور بزنم. موضوعاتی از قبیل نظام بانکداری و وام و نرخ بهره، نظام ‏مدیریت وبرنامه ریزی، نظام مالیاتی، در عرصه بیمه های اجتماعی و بهداشت عمومی، توزیع ثروت وسهام ‏عدالت، سیاست خارجی و...‏
در همین راستا برنامه هایی جدید و اصلاحاتی نوآورانه تدارک دیدیم و با کمک همکارانم در دولت با تمام ‏قدرت وارد عمل شدیم. اما با چه واکنش هایی مواجه شدیم ؟! در تمام این دو سه سال میل شدید به ادامه ‏سنت های اداری وعادت های مدیریتی ونوعی انجماد در برابر برنامه های دولت، سرعت انجام این اصلاحات ‏را کاسته است. این دولت نسبت به گذر زمان، بسیار حساس است واگر واحد زمان برای برخی سیاست مداران، ‏سال و دهه بوده است برای ما هفته ها، روزها، وحتی ساعت ها نیز مهم اند. ‏
اگر برای ما نیز منافع حزبی یا اهداف تبلیغاتی وانتخاباتی اولویت می داشت براستی نباید وارد برخی ساختار ‏شکنی های روشی و مدیریتی می شدیم. زیرا شکستن عادات و شالوده های کهنه، شبیه نوعی خرافه ستیزی در ‏عرصه مدیریتی است وهر نوع شالوده شکنی، باعث چالش هایی طبیعی یا مصنوعی و حتی دشمن تراشی می ‏شود. ‏
دولت دهها طرح نوآورانه در عرصه های مدیریتی و اقتصادی داشته ولی سطح اصطکاک و مقاومت در برابر ‏نوآوری، متاسفانه بسیار بالاست و ما هزینه های زیادی برای آن پرداخته و می پردازیم.‏
بخش مهمی از وقت و توان دولت، صرف غلبه بر این مقاومت ها، ترس ها و محافظه کاری ها و عادت های ‏کهنه می شود.‏
من نمی خواهم از دولت، رفع مسئولیت کرده و برخی ناکامی ها را بر عهده دیگران بیندازم. همچنین مدعی بی ‏نقص بودن برنامه های دولت و روش ها و تصمیمات شخص رئیس جمهور نیستم، ادعا نمی کنم که از همه ‏ظرفیت ها و امکانات، بدرستی استفاده شد و بهتر از این نمی شد و نمی شود ولی بگذارید از دوستان به ‏نحوی و از دشمنان به نحوی گلایه کنم که اگر راه را بر نوآوری باز نکنیم و اگر بر این ترس غلبه نکنیم ایران ‏عزیز نخواهد توانست عقب ماندگی تاریخی یکی دو قرن اخیر در عصر قاجار و پهلوی را از راههای میان بر ‏جبران کند. آنچه باید نگرانش باشیم ساختارشکنی علیه مبانی و چارچوبهای هویت اسلامی و ایرانی است اما ‏نوآوری در روشها امری کاملا ضروری و حتی "دیر شده" است و نباید محافظه کاری و تنبلی را با عقلانیت ‏اشتباه گرفت.‏
اقتصاد ما، نظام مالیاتی، بانکی، بیمه ها، الگوی مصرف سوخت و انرژی، یارانه ها، نحوه تقسیم کار میان دولت ‏و بخش خصوصی، نظام آموزشی و پژوهشی کشور، سیاست خارجی، نظام مطبوعاتی و رسانه و حزبی در ‏کشور، مدیریت شهری، نظام واردات و صادرات و ... همه و همه، تشنه نوآوری در چارچوب اهداف انقلاب ‏اسلامی و در مسیر پیشرفت عادلانه کشورند.‏
تغییراتی که در هیئت دولت صورت می گیرد نیز در همین راستاست. ما یک گروه منسجم هستیم که به اقتضای ‏موقعیت وشرایط، انعطاف و تغییرات لازم را در خود به وجود می آوریم و هیچ یک به مسئولیتهای خود به ‏عنوان یک امتیاز یا سر قفلی نگاه نمی کنیم.‏
همکاران قبلی و فعلی من در دولت، از این همکاری، تصور یک مسابقه ماراتن امدادی رادارند که بین راه ‏مشعل را یکی به دیگری می سپارد. هدف اصلی هیچ یک از ما بقاء در دولت نیست بلکه خدمت به ملت است.‏
هر یک از این برادران و خواهران که جای خود را به دیگری می دهند برای خود نه هویتی فردی بلکه هویتی ‏جمعی قائلند و این جانب از همه کسانی که فداکارانه آمدند ومتواضعانه رفتند عمیقاً متشکرم و می دانم که این ‏سخت ترین و شیرین ترین دوران خدمت را از یاد نخواهند برد.‏
همکاران من شب و روزآرام ندارند وقتی جابجا می شوند شاید برای نخستین بار پس از ماهها فرصت ‏استراحت می یابند. از همه آنها سپاسگذارم و بابت ماموریت های شبانه روزی و طاقت فرسا از آنها و خانواده ‏هایشان عذرخواهی می کنم.‏
ترمیم کابینه در این دولت یک سیاست از قبل اعلام شده بر اساس " اصالت هدف" است. همه ما ابزار هستیم ‏و ملت هدف. فرصت اشتباه کردن و محافظه کاری نداریم. وزرای جدید یا قدیم این کابینه هیچ یک سیاست ‏باز و قدرت طلب نبوده و آرزوی وزارت نداشته و ندارند و همین جا اعلام میکنم که سیاست انعطاف و انطباق ‏در دولت ادامه خواهد داشت. همه ما باید به امانت بزرگ خدا و مردم و فرصت محدودی که در اختیار داریم ‏بیاندیشیم. ‏
من و همکارانم در دولت، روزهای خدمت و دولت را و حتی ساعتهای آن را می شماریم و برای هر روز و هر ‏ماه به ضرورت نوآوری می اندیشیم و صادقانه طالب همکاری و همفکری همفکران و حتی منتقدان هستیم.‏
از دوستان می خواهیم که به ما اعتماد کنند و مشورت دهند و کمک برسانند و از نوآوری نهراسند. و از منتقدان ‏و مخالفان دولت نیز متواضعانه می خواهم که بجای انتقام حزبی به ارتقای ملی بیاندیشند. باید شجاع بود و راه ‏را برای شکوفایی ملی و تاریخی ایران باز کرد. همه کمک کنیم. جای دوری نمی رود