تشدید ناگهانی حملات نظامی اسراییلی ها علیه نوارغزه که نقض آشکار طرح آرام سازی به شمار می رود، پیامد منازعات داخلی اسراییلی ها در مورد آثار و نتایج این طرح بر این رژیم می باشد .

این موضوع با نگاهی به ارزش یابی نهاد های راهبردی در تل آویو به خوبی آشکار می شود و به باور آن ها طرح آرام سازی پیامد های منفی برای رژیم صهیونیستی داشته است و در داخل این رژیم عده ای براین باورند که حماس از این طرح به سود خود بهره برداری و شاخه نظامی اش را تقویت کرده است و با استفاده از این فرصت تونل هایی را در مرز و حدفاصل میان فلسطینیان و نیروهای اشغالگر کنده است تا سربازان اسراییلی را به اسارت بگیرد . به باور مقامات این رژیم در صورتی که حماس بتواند نیروهای بیشتری را به اسارت بگیرد این گونه اقدامات می تواند، تهدید راهبردی علیه امنیت اسراییل به شمار رود. صهیونیست ها بر این باورند که طرح آرام سازی فشار نظامی بر حماس را از بین برده و فشار اقتصادی بر این جنبش را نیز کاهش داده است و همین عوامل موجب شده است که این جنبش به شرایط خود در مورد آزادی گلعاد شالیت اصرار ورزد . به همین دلیل بسیاری از مسئولان سیاسی و نظامی در اسراییل بر این باورند که این طرح موجب توانمندی و تقویت حماس شده و همین امر موجب شده است که این جنبش بتواند شرایط خود را در مورد هرگونه توافقی بر صهیونیست ها تحمیل کند .

نکته قابل توجه دیگر این که مسئولان رژیم صهیونیستی ادعا می کنند که حماس در مورد موضوع آزادی شالیت می خواهد به دستاوردها و امتیازات مهمی دست یابد و از این طریق موقعیت و دولت خود را در نوار غزه تقویت کند و این چیزی است که یوال دیسکن رییس شاباک آشکارا به آن اشاره کرده است . از سوی دیگر رژیم صهیونیستی بر این باور است که طرح آرام سازی این فرصت را در اختیار حماس قرار داده است تا بتواند از طریق قاچاق سلاح و مواد منفجره و ساخت موشک و تمرینات نظامی و ساخت استحکامات به دور از مداخله اشغالگران برای توقف این گونه اقدامات به تقویت نظامی خود بپردازد.

حفظ قدرت و موقعیت محمود عباس

علاوه بر تمامی موارد مذکور عده ای از مقامات اسراییلی بر این باورند که طرح آرام سازی تاثیر منفی بر آینده حکومت محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان در کرانه باختری داشته است و عده دیگری نیز بر این باورند که اسراییل عمدا طرح آرام سازی را نقض کرده است تا از دستاوردهای تاریخی حماس و انتقال طرح آرام سازی به کرانه باختری و ملزم ساختن اسراییل به پایان دادن به یورش ها و بازداشت ها در این منطقه جلوگیری کند زیرا حماس در صورت دستیابی به اهداف خود به موقعیت محمود عباس لطمه وارد می کرد و عباس را در شرایط متزلزل دشوارتری قرار می داد. از همان آغاز طرح آرام سازی فرض بر این بود که این طرح بیش از یک ماه طول نکشد ولی عملا این طرح بیش از یک ماه طول کشید و احتمال می رفت به کرانه باختری نیز منتقل شود و این چیزی بود که برای صهیونیست ها گام خطرناکی به حساب می آمد و می بایست به هر قیمتی از آن جلوگیری می شد . زیپی بارئیل نویسنده اسراییلی نیز در همین رابطه می گوید : انتقال طرح آرام سازی به کرانه باختری از جهت افکار عمومی فسطینیان، موقعیت ابو مازن را تضعیف خواهد کرد و برای آنان آشکار خواهد شد که این حماس بود که توانست تجاوزات رژیم صهیونیستی را متوقف سازد و در عمل نیز این جنبش حماس بود که توانست اتحاد کرانه باختری و نوار غزه را اعاده کند و تمامی این ها موجب می شد تا وجه قانونی تمدید دوران ریاست عباس زیر سوال برود و انگیزه این کار نیز کاهش یابد و عده ای در صورت تحقق این اهداف خواهند گفت که چه دلیلی وجود دارد که باید دوران ریاست ابو مازن تمدید شود در حالی که روش سیاسی وی نتوانسته است، امنیت فلسطینیان را تقویت کند و تحکیم بخشد و در مقابل روش سیاسی حماس چنین ثمره ای را برای آنان به بار آورده است .

رژیم صهیونیستی از طریق حملات نظامی اخیر خود می خواهد، حماس را وادار سازد تا شرایط خود را در مورد آزادی شالیت تغییر دهد . صهیونیست ها کاملا انتظار داشتند که حماس از طریق شلیک موشک به این حملات واکنش نشان دهد ؛ چیزی که اقدامات آنان در مورد بستن گذرگاه های تجاری و ممانعت از ارسال مواد غذایی را توجیه می کند و در چنین شرایطی تل آویو خواهد توانست به فشارهای اقتصادی و روانی خود ادامه دهد و بر حجم آن ها بیفزاید و در کنار این گونه اقدامات نیز خواهد توانست دست به حملات نظامی محدود بزند به این امید که حماس را وادار کند تا شروط خود را در مورد آزادی شالیت تغییر دهد.

نقض طرح آرام سازی بدون فروپاشی کامل آن

آن چه که مهم به نظر می رسد، این است که اسراییل می خواهد از طریق حملات نظامی به اهداف خود برسد؛ بدون این که این حملات طرح آرام سازی را به طور کامل نابود سازد زیرا این طرح موجب شده است که زندگی در شهرک های صهیونیستی اطراف نوارغزه به حالت عادی خود باز گردد و این طرح این فرصت را در اختیار ارتش قرار داده است تا بتواند به تمرینات نظامی خود بپردازد و خود را برای تهدیدات خطرناک تری از جمله برنامه اتمی ایران آماده سازد .

باید در نظر داشت که اسراییل با این دید که حماس خواستار استمرار طرح آرام سازی است به حملات خود شدت بخشیده است و اکنون این سوال مطرح است که آیا امکان دارد این حملات محدود به حملات گسترده تری علیه نوارغزه تبدیل شود؟

این احتمال به دلایل زیر در حال حاضر بعید به نظر می رسد :

1 ـ در اسراییل دولت انتقالی خواستار اتخاذ تصمیمات بزرگی در مورد حمله گسترده به نوارغزه و اشغال مجدد آن نیست زیرا بر این باور است که این اقدام ممکن است؛ خطرات زیادی را به دنبال داشته باشد . اشغالگران اگرچه بر اتخاذ تصمیم راهبردی علیه حماس اصرار می ورزند ولی ترجیح می دهند این کار را به بعد از تشکیل دولت و انتخابات آینده موکول کنند.

2 ـ در حال حاضر اغلب شهرک ها در برابر موشک های فلسطینیان مقاوم نشده اند و برای حفاظت از شهرک ها نیز تدابیر جدی اندیشه نشده است و برد موشک های جنبش های مقاومت به شهرهای بزرگی مانند عسقلان می رسد و امکاناتی برای مقاوم سازی منازل این شهر که جمعیت آن به 120 هزار تن می رسد، وجود ندارد.

3 ـ اکنون به نفع منافع احزاب حاکم کادیما و کار نیست که طرح آرام سازی به طور کامل از هم پاشیده و در آستانه انتخابات، عملیات گسترده شلیک موشک دوباره از سر گرفته شود زیرا این بحران به سود راستگراها خواهد بود و شانس بیشتری در مورد پیروزی در انتخابات آینده را در اختیار آنان قرار خواهد داد.

باید در نظر داشت که آن چه که در بالا به آن اشاره شد، کاملا قطعی و یقینی نیست و ممکن است، بسیاری از محاسبات و معادلات در آینده تغییر یابد . اگر حملات موشکی به شهرک های صهیونیستی موجب مرگ صهیونیست ها بشود؛ ممکن است اسراییل با قدرت بیشتری به این حملات پاسخ دهد و سرانجام به کشتار بیشتر فلسطینان و عملیات ترور و هدف قرار گرفتن موسسات دولتی هنیه و جنبش حماس منجر شود و درگیری گسترش بیشتری بیابد و با واکنش های جنبش های مقاومت روبه رو گردد.